مهم‌ترین مهارت یک انسان برای نقش‌آفرینی در زندگی فردی شغلی و خانوادگی بدون تردید داشتن سلامت روان است و سلامت روان ابتدا در نزد مادر، پدر و سایر اعضای خانواده شکل می‌گیرد.
دومین عامل مؤثر در سلامت روان؛ معلم و مدرسه می‌باشد که خصوصیات رفتاری فرزندان ما را شکل می‌دهد. لذا برای داشتن جامعه‌ای با سلامت روان بالا بایستی معلمانی پرورش دهیم که خود دارای سلامت روان کاملی بوده که بتوانند دانش آموزان را در برابر مسائل و مشکلات دانش‌آموزی درست راهنمایی کرده و به‌عنوان مشاوری دلسوز نقش تعیین‌کننده‌ای در سرنوشت دانش آموزان داشته باشند.
داستان‌های بسیاری از نقش سرنوشت‌ساز و تعیین‌کننده معلمان در موفقیت وعدم موفقیت دانش‌آموزان شنیده‌ایم، بسیاری از دانشمندان، مخترعین، صاحبان کسب‌وکارهای موفق، پزشکان و … و همچنین بسیاری از افراد ناموفق شکست‌خورده و سربار جامعه حاصل معلم خوب یا بد بوده‌اند.
حال که اهمیت و نقش معلم برای مردم و مسئولین این‌قدر مشخص و واضح است؛ لازم است که مسئولین و مردم برای نقش و جایگاه معلم به‌صورت عملی کارها و قدم‌های مؤثری بردارند.
می‌توان کارهای زیر را در پرورش و آموزش و رفاه معلمان انجام داد:
1-در استخدام معلمان دقت فراوان نمود تا افرادی که انتخاب می‌شوند اول عاشق این شغل باشند و آن را دوست داشته باشند.
2- استعداد و توانایی انجام شغل معلمی را داشته باشند. برای هر شغل فرد باید توانایی انجام آن را داشته باشد به‌طور مثال یک معلم باید سخن گفتن و خوب صحبت کردن را بلد باشد، ظاهری آرام، صبور و زیبا داشته باشد، یک معلم عصبانی و خشمگین موفق نیست.
3- این شغل را به‌عنوان کسب‌وکار اصلی و دائمی خود انتخاب کرده باشد و نگاه آن به این شغل نگاه شغل دوم و تفریح نباشد که چراکه انگیزه زیادی برای انرژی گذاشتن و تحقیق و بررسی ندارد.
4- یک برنامه آموزشی درست و اصولی جهت پرورش و آموزش معلمان در طول دوره آموزشی و حتی بعد از اتمام تحصیلات دانشگاهی معلم طراحی و اجرا شود که ما در پایان دوره تحصیلی دانشگاه معلمان یک معلم عاشق، مهارت مند و دلسوز داشته باشیم.
5- نگاه مسئولین و مردم به شغل معلمی یک کسب‌وکار حرفه‌ای و پردرآمد باشد و مثل خیلی از کشورهای موفق دستمزد معلمان در ردیف‌های درآمدی بالا جامعه باشد.
6- مردم به جایگاه معلم نگاه ویژه و بسیار محترمانه داشته باشند و از مسخره کردن و جک ساختن و کوچک کردن جایگاه معلم در جامعه به‌شدت بپرهیزند چراکه سرنوشت فرزندان آن‌ها به‌نوعی در دست معلمان باشد.
7- معلمان به نقش و جایگاه خود باورمندی بیشتری داشته باشند و در سطح جامعه رفتار، کردار و منش آن‌ها مطابق به جایگاه شغل معلمی باشد تا جامعه خودبه‌خود به اهمیت شغل معلمی بیشتر پی ببرد و از دست زدن به کارهای غیر از شغل معلمی و تحقیق، پژوهش و نوشتن خودداری نمایند. چراکه شغل‌های دوم معلمان مثل دست‌فروشی و مسافرکشی و … به‌شدت در روحیه دانش‌آموزان تأثیر منفی گذاشته و جایگاه معلم را در جامعه پایین می‌آورد.
روز معلم بر تمامی معلمان واقعی کشور مبارک
کوروش سلطانی
روانشناس